Εάν κάποιος γνωστός σου κάνει CrossFit, την προπόνηση γυμναστικής υψηλής έντασης που προτιμάται από τους πεζοναύτες, απορείς με την εμμονή του ότι το CrossFit άλλαξε τη ζωή του και ότι θα αλλάξει και τη δική σου! «Ο πρώτος κανόνας του CrossFit», λέει, «μιλάμε πάντα για το CrossFit».
Γιατί λοιπόν οι CrossFittάδες είναι τόσο φανατικοί με αυτό το κίνημα που ξεκίνησε από ένα γυμναστήριο στο βιομηχανικό πάρκο της Καλιφόρνια σε 12.000 ανεξάρτητα «boxes»; Δεν υπάρχει μεγάλη διασημότητα και λάμψη. Οι εγκαταστάσεις όπου οι άνθρωποι κάνουν CrossFit είναι συχνά σε συνεργεία αυτοκινήτων ή αποθήκες, που έχουν μετατραπεί σε χώρους προπόνησης.
Δεν υπάρχουν καθρέφτες και καμία από τις συμβατικές παροχές ενός health club. Και σε αντίθεση με τα υπόλοιπα γυμναστήρια με χαμηλές μηνιαίες χρεώσεις, το CrossFit δεν είναι φθηνό. Αυτοί οι άνθρωποι είναι πρόθυμοι να εναλλάσσουν τις ολυμπιακές κινήσεις άρσης βαρών με handstand pushups και να ανεβαίνουν σχοινιά.
Το κάνουν για τρεις λόγους. Ο πρώτος και πιο προφανής είναι το φυσικό αποτέλεσμα. Η άσκηση υψηλής έντασης αποφέρει αποτελέσματα που διαφέρουν από τις προσπάθειες μέτριας έντασης. Σε μια μελέτη από ομότιμους κριτές στην οποία μια ομάδα προπονούνταν σε μέτρια ένταση για 45 λεπτά με στάσιμο ποδήλατο και μία άλλη ομάδα έκανε διαστήματα υψηλής έντασης για 20 λεπτά και έκαψε τον ίδιο αριθμό θερμίδων, η ομάδα υψηλής έντασης έχασε εννέα φορές περισσότερο λίπος.
Η ανθρώπινη αυξητική ορμόνη (HGH) και άλλες ενώσεις πέφτουν στο αίμα των ανθρώπων που τρέχουν σαν να τους κυνηγά ένα τέρας και σηκώνουν βαριά αντικείμενα σαν να έχουν παγιδευτεί σε συντρίμμια από σεισμό. Αυτές οι ορμόνες ξυπνούν το σώμα να κάψει λίπος και να χτίσει μυ. Αντίθετα, η συνεχής πορεία σε ένα διάδρομο, δεν ξεκλειδώνει αυτόν τον χημικό μηχανισμό.
Ο δεύτερος λόγος για την παθιασμένη προσήλωση των CrossFittάδων είναι η κοινωνική, η συμμετοχή σε μια κοινότητα. Κάνοντας κάτι σωματικά έντονο και δύσκολο δεσμεύει μια ομάδα ανθρώπων. Οι στρατιωτικοί εκπαιδευτές το γνωρίζουν εδώ και χιλιάδες χρόνια. Το CrossFit είναι το πρώτο σύγχρονο φαινόμενο που επιτρέπει τη δέσμευση αυτή.
Οι προπονήσεις κλιμακώνονται (οι πιο αδύναμοι αθλητές τροποποιούν τις κινήσεις ή τις κάνουν με λιγότερο βάρος). Όλοι όμως προσπαθούν 100%. Υπάρχει μια πρωταρχική μαγεία στο να προπονείσαι με άλλα άτομα. Δεν είναι μόνο μια αίσθηση ολοκλήρωσης, είναι η νίκη, ο τρόπος που νιώθεις όταν η ομάδα σου νικήσει την άλλη ομάδα. Είναι αυτή η αίσθηση ότι γίνεσαι πιο δυνατός και ότι είσαι μέρος ενός συνόλου.
Η τελετουργική θυσία της ανθρώπινης ενέργειας, υποστηρίζει ο μελετητής κλασικών David Sansone, είναι ο βασικός ορισμός του αθλητισμού και η γένεση του. Όταν οι παλαιολιθικοί κυνηγοί θυσίαζαν ζώα στους θεούς τους, θυσίαζαν επίσης την ενέργεια που χρειάστηκε για να κυνηγήσουν αυτά τα ζώα. Όταν αυτοί οι κυνηγοί έγιναν αγρότες, συνέχισαν να θυσιάζουν ζώα. Αλλά επειδή τα ζώα εξημερώθηκαν, δεν υπήρχε τρόπος να θυσιάσουμε την ενέργεια που θα χρειαζόταν για να κυνηγήσουμε αυτά τα ζώα.
Το ρόλο αυτό πήραν οι αθλητικές τελετές και οι αγώνες. Απελευθερωμένοι από τους περιορισμούς ενός πραγματικού κυνηγιού, αυτή η τελετουργική θυσία της ανθρώπινης ενέργειας θα μπορούσε να πάρει χίλιες μορφές, από το λακρός των ιθαγενών έως και παιχνίδια μπάλας, τους φυλετικούς διαγωνισμούς στην Αφρική και τους Ολυμπιακούς Αγώνες, προς τιμήν των αρχαίων Ελλήνων.
Ο αθλητισμός, στη ρίζα του, είναι θυσία. Γι’ αυτό μας ενοχλεί τόσο πολύ όταν οι αθλητές παίρνουν φάρμακα που βελτιώνουν την απόδοση. Δεν αισθανόμαστε τον ίδιο τρόπο όταν τραγουδιστές ή ηθοποιοί παίρνουν ουσίες που βελτιώνουν την απόδοση. Αλλά βαθιά μέσα μας, γνωρίζουμε ότι υπάρχει κάτι ποιοτικά διαφορετικό για τον αθλητισμό. Η θυσία απαιτεί καθαρότητα - το ντόπινγκ καταστρέφει την καθαρότητα του τελετουργικού.
Καθώς η συμμετοχή στον αθλητισμό μειώνεται και εκτοπίζεται από τον κλάδο της φυσικής κατάστασης - τις εμπορικές συσκευές, τα ελλειπτικά, τα γυμναστήρια που κερδίζουν επειδή τα μέλη δεν εμφανίζονται - η ένταση απομακρύνεται από τον αθλητισμό. Η τελετουργία γίνεται συνήθεια. Ο αθλητισμός γίνεται άσκηση. Αυτό που είχε νόημα, γίνεται άσκοπο, βαρετό και κοινωνικά απομονωμένο. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο οι περισσότεροι άνθρωποι σκέφτονται τη σωματική άσκηση ως μικροδουλειά.
Η ένταση του CrossFit, μια τελετουργική προπόνησης, αντιστρέφει αυτές τις πολικότητες: είναι έντονη, δεν είναι ποτέ η ίδια προπόνηση δύο φορές. Αντικαθιστά τις κλασικές φιλοδοξίες (6 pack κτλ.) με έμφαση στη λειτουργία, τη γνώση, την πρόοδο. Αντικαθιστά την ευκολία και την άνεση των γυμναστηρίων με μια απαίτηση για προσπάθεια και έναν αρχαϊκό στωισμό.
Με αυτόν τον τρόπο, το CrossFit αναβιώνει την τελετουργική θυσία της ενέργειας που έκανε τον αθλητισμό σημαντικό για τους προγόνους μας - που το καθιστά σημαντικό μέχρι σήμερα, αν και έχουμε ξεχάσει το γιατί.
